“ครู” คำสั้นๆ หนึ่งพยางค์ถ้วน แต่ให้ความหมายลึกซึ้ง เป็นผู้ให้ ผู้เสียสละ รองจากพ่อแม่เลยทีเดียว และในโอกาสวันครูปีนี้ 7-Eleven ก็ทำคลิปไวรัลออกมาเหมือนทุกปี แต่ที่พิเศษในความรู้สึกผมคือ ไวรัลวันครูเซเว่นปีนี้พูดถึงครูที่ดูแลเด็กออทิสติก ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในบุคคลออทิสิกเช่นกัน เลยรู้สึกอินกับโฆษณานี้เป็นพิเศษ และก็ได้เวลามารำลึกถึง “ครูผู้สอนด้วยหัวใจ” ที่ผมเจอในชีวิตผมกันครับ
https://www.youtube.com/watch?v=ADIYXltgh6w
(Update 2024 : เหมือนคลิปจะปิดการฝังไว้ เอาเป็นว่ากดดูได้ที่ลิงค์ด้านบนเลยนะครับ)
เอาเป็นว่า ถ้าใครยังไม่ได้ดู กดดูข้างบนได้เลยนะครับ โฆษณาไวรัลตัวนี้เล่าเรื่องครูที่ดูแลเด็กออทิสติกคนนึง (เป็นเรื่องจริงด้วย) ที่เข้าใจสิ่งที่นักเรียนเป็น และหาวิธีแก้ไขตลอด คอยปกป้องลูกศิษย์คนนี้เสมอ อย่างที่ในนี้ยกมาเรื่องที่เชาว์โดนขโมยของรักของหวงแล้วชกต่อยเพื่อนที่แกล้ง ทุกคนตัดสินว่าเชาว์เป็นเด็กปัญญาอ่อน มีพฤติกรรมก้าวร้าว ไม่ควรที่จะใช้ชีวิตร่วมกับคนปกติ ต้องไล่ออกสถานเดียว (รู้สึกตรงกับชีวิตผมมาก) ครูก็พยายามพิสูจน์มห้เห็นว่าเชาว์เค้ามีความสามารถพิเศษ ในที่นี้คือสามารถคำนวณปฏิทินได้! แถมฉากที่เชาว์กราบเท้าขอโทษ ดูแล้วภาพผมตอน ม.1 กับ ม.3 ลอยขึ้นมาเลย! ผมโดนตัดสินจากคนภายนอกไม่ต่างกันเลย แต่ก็ยังดีที่มีครูที่เข้าใจผม ให้โอกาสผมจนจบม.6 มาได้
คุณครูวิจิตฎ์ตรา บุญตา
ครูวิจิตฎ์ตรา หรือเรียกกันว่า ครูอิ๋ว คุณครูท่านนี้ดูแลผมมาสมัย ม.ต้นครับ ช่วงนั้นฮอร์โมนวัยว้าวุ่นกำลังพลุ่งพล่าน ก็ก่อเรื่องไว้เยอะมากเลย แต่ครูท่านนี้ก็ช่วยเหลือผมมาจนจบ ม.3 มาได้ ช่วยดึงผมมาสงบสติอารมณ์เวลาโกรธ จัดกิจกรรมบำบัด (ซึ่งผมไม่ให้ความร่วมมือเลย) เคยส่งผมแข่งศิลปหัตถกรรม ศาสตร์คณิตในชีวิตประจำวัน ได้เหรียญทองระดับประเทศเลยนะ ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองกลับมามีค่าอีกครั้งในช่วงที่มรสุมชีวิตจัดหนักกับผมเหลือเกิน แถมยังไว้วางใจให้ผมได้ถวายรายงานสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี อีกด้วย ว่าแล้วก็คิดถึงครูนะครับ
คุณครูณัฐญาณ์ จอกแก้ว
หรือเรียกกันว่า ครูตุ่ม ครูท่านนี้สอนวิชาชีววิทยาผมตอนม.ปลาย ควบกับดูแลนักเรียนพิเศษเรียนร่วมครับ เป็นครูที่ให้โอกาสผมได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่โพธินิมิตวิทยาคม หลังจากที่ครูอิ๋วฉุดไว้ไม่อยู่กับเรื่อง ม.3 (และผมก็ทำโอกาสนั้นพังหลายรอบอ่ะนะ) แต่ก็เป็นที่ปรึกษาผมร่วมกับคุณแม่จนจบม.6 มาได้
ส่วนคุณครูอีกหลายๆท่าน ที่ไม่ได้พูดถึงเช่นตอนประถม เนื่องจากช่วงนั้นมันไม่มีสื่อบันทึกเหมือนสมัยนี้เลยจำได้ไม่ละเอียดเท่าสมัยมัธยม อีกทั้งค้นจากเว็บโรงเรียนก็ไม่มี เช่น ครูอุบลวรรณ โรงเรียนวัฒนพฤกษา (ตอนนี้เสียชีวิตแล้ว) ท่านนี้ก็คอยช่วยเหลือประจำ แต่ผมดันจำไม่ค่อยได้ แต่ยังไงผมก็สำนึกในพระคุณทุกท่านนะครับ ขอให้คุณครูมีสุขชั่วนิรันดร์ สวัสดีครับ
