หมาจะเกิด ชิงหมาเ… เดี๋ยวๆ ไม่ได้ชิงหมาเกิดว้อยยย ต้อง Happy Birthday to me สิ วันนี้วันเกิดผมครับ ครบรอบ 19 ปี ที่ยังรู้สึกว่าตัวเองยังเด็กอยู่ เอาจริงๆก็คือ ยังไม่เป็นผู้ใหญ่พออ่ะนะ วันนี้เลยอยากมารีวิว 19 ปีที่ผานมาของตัวเองบ้าง ว่ามีสิ่งที่ “ผิดพลาด” อะไรไปบ้าง

ปี 2016 กำลังจะผ่านพ้นไปในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า สำหรับปีที่ผ่านมานี้ชีวิตผมก็มีเหตุการณ์ต่างๆมากมายที่ได้พบเจอ บางเรื่องก็สุข บางเรื่องก็ทุกข์ เอาเป็นว่าวันนี้จะมารีวิวชีวิตตัวเองในปี 2016 ที่ผ่านมาแล้วกัน

ทุกคนคงทราบดีแล้วนะครับว่า เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2559 ที่ผ่านมา พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช หรือในหลวงรัชกาลที่ 9 ของเรา ได้เสด็จสวรรคตไปแล้ว ท่ามกลางความโศกเศร้าอันเหนือจะอธิบาย ผมก็รู้สึกโศกเศร้าเหมือนกันครับ แต่ชีวิตเราก็ต้องดำเนินต่อไป และในวันที่ 22 ธันวาคม 2559 ที่ผ่านมา ผมก็ได้มีโอกาสไปสักการะพระบรมศพของท่านมา เลยจะมาเล่าประสบการณ์กันนิดนึง

การถูก “กักบริเวณ” เป็นบทลงโทษที่ดูจะโหดร้ายมากสำหรับเด็กคนหนึ่ง บางคนอาจจะโดนตอนเด็กๆ กักแค่ชั่วโมงสองชั่วโมง เข้ามุมอะไรก็ว่าไป แต่เรื่องราวของผมมันเลวร้ายกว่านั้น เรื่องมันเกิดขึ้นตอน ม.1 ครับ

          “การเถียง” แน่นอนครับ มันไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน ยิ่งคู่กรณีมีอายุมากกว่าหรือที่เรียกว่า “ผู้ใหญ่” แล้ว ในสังคมไทยนั้นดูจะเป็นเรื่องร้ายแรงมากเลยทีเดียว แต่วัยรุ่นไทยก็ยังมักจะเถียงผู้ปกครอง และมักเกิดการตอบโต้กันอย่างรุนแรง ยิ่งคนที่คววบคุมอารมณ์ไม่ได้อย่างผม ยิ่งบานปลายไปกันใหญ่ วันนี้จะมาเปิดใจกันเลยดีกว่า ว่าทำไมเวลามีปัญหาอะไร ผมเลือก(ความจริงก็ไม่ได้เลือกหรอก เพราะตอนนั้นขาดสติทุกที) ที่จะตอบโต้ไปครับ

เมื่อวาน (13 ตุลาคม 2559) เวลา 19:00 ถือเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของคนไทยทั้งประเทศก็ว่าได้ เมื่อได้รับทราบข่าวการสวรรคตของ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร

“แม่” คำสั้นๆ 1 พยางค์ แต่มีความหมายลึกซึ้งหนักมากเลยทีเดียว แม่เป็นผู้ให้กำเนิด ให้ชีวิต ให้ทุกอย่างเลยก็ว่าได้ สำหรับผมแล้วเนี่ย ถ้าไม่มีแม่ ผมคงหมดอนาคตไปแล้ว ในโอกาสวันแม่นี้เลยจะกล่าวถึงคุณแม่ของผมสักนิดนึง